We zien het regelmatig in de praktijk: mensen die geleefd worden door samenwerking. Ze gaan van meeting naar meeting en besteden tussendoor enorm veel tijd aan het schrijven en beantwoorden van e-mails. 85% van onze tijd gaat op deze manier op aan samenwerken. Hoe kun je hier slim mee omgaan en voorkomen dat samenwerking je tijd kaapt? We kijken naar positieve uitzonderingen die dit slim aanpakken en kijken ook hoe dit in de natuur wordt aangepakt.
Uit de landschapsarchitectuur komt een interessant onderzoek naar de rol van kaders. Twee groepen kinderen van gelijke grootte en samenstelling werden losgelaten om te spelen op een schoolplein. Het enige verschil: het ene schoolplein was omheind en het andere niet. Omdat er open velden rond het laatstgenoemde schoolplein lagen, hadden de kinderen daar meer speelruimte om spannende avonturen te beleven. Toch gebeurde dat niet. De kinderen op het open speelplein benutten hun ruimte niet, maar bleven dicht tegen elkaar aan geklit in de buurt van het schoolgebouw staan. Terwijl de kinderen op het omheinde schoolplein alle ruimte innamen.
De moraal? Mensen hebben kaders nodig. Grenzen. Structuren. Het is net als met een lichaam. Met alleen losse onderdelen functioneert het niet.
Op de hoogte blijven? Ontvang onze nieuwsbrief!
